کهنه و نو همه رفتنی هستیم پس غم مخور ...

آنان که کهن شدند و آنان که نوند
هریک به مراد خویش لختی بدوند
این کهنه جهان به کس نماند جاوید
رفتند و رویم و دیگر آیند و روند

ای بغض فرو خفته مرا مرد نگه دار

بگذار اگر اینبار سر از خاک برآرم
بر شانه ی تنهایی خود سر بگذارم

از حاصل عمر به هدر رفته ام ای ‌دوست
ناراضی ام اما گله ای از تو ندارم

بچه م سرش می رفت ولی قولش نمی رفت …

به مادر قول داده بود بر می گردد …
چشم مادر که به استخوان های بی جمجمه افتاد لبخند تلخی زد و گفت :
بچه م سرش می رفت ولی قولش نمی رفت …